Waardevolle wandelcoaching

We staan onder een groen bladerdek op een kruispunt van zes verschillende zandpaden. In de verte bromt een grasmaaier. Nabij klettert water uit het sproeisysteem op een van de paden neer. Voor onze voeten kronkelt een meterslange gele rubberen tuinslang.

Gele tuinslang
‘Wat symboliseren deze paden?’, vraag ik haar. Ze kijkt om zich heen. ‘Dat zijn de bekende paden vanuit mijn verleden.’ Ze wijst naar de vier paden achter haar. ‘De voor de hand liggende keuzes. Nu ben ik op een punt dat ik het echt anders wil aanpakken. Dat zijn deze twee paden.’ Ze wijst voor zich, naar de paden begrensd door de gele tuinslang. Een markering, een streep, een breuk met het verleden. ‘Welke weg wil je eerst verkennen?’ Ze kiest het pad naar loondienst. En start haar wandeling. Lage, eentonige begroeiing, valt haar op. Dof grijsgroene planten, geperforeerde bladeren, aangevreten door rupsen. ‘Zo saai’, zegt ze. ‘Doet me denken aan mijn vorige baan. Allemaal dezelfde mensen met hier en daar een mooier en boeiender exemplaar. Nee, dit is het niet voor mij.’ We lopen terug naar het kruispunt.

Toestemming
Het andere pad symboliseert voor haar de weg naar zelfstandig ondernemerschap. Ze praat verder en concludeert dat dit toch echt haar pad zal zijn. Dan is het stil. Ze kijkt me vragend aan. ‘Waar wacht je op?’,  vraag ik haar. Ze schrikt, draait haar hoofd weg en begint te huilen. ‘Dit doe ik dus altijd. Ik wacht af tot een ander mij toestemming geeft om mijn pad te bewandelen. Daarom kies ik niet zo gemakkelijk voor mijn eigen weg. Ik ben bang er alleen te lopen.’

Inzicht
We spreken af dat zij op pad gaat en ik op haar wacht. Na vijf minuten komt ze enthousiast terug. ‘Ik zie dezelfde begroeiing als op het andere paadje, maar nu met glanzende, groen bladeren. En meer verscheidenheid. Ik heb zoveel moois gezien daar bij de vijver. Ik wilde je bijna roepen om met me mee te komen. Ik realiseer me nu dat ik mijn weg niet alleen hoef te lopen. Ik kan zelf mensen uitnodigen op mijn pad.’

Wegwijzer
We verkennen nog een van de oude paden. Een pad waar de gele tuinslang langs kronkelt. En dat door twee sproeiers bespoten wordt. Gegarandeerd een nat pak. Zij neemt een praktisch besluit door het naastliggende, droge pad in te slaan. Deze keuze is voor haar herkenbaar uit de periode van haar ziekte. ‘Destijds had ik ook een kans om mijn koers te wijzigen. Meer voor mezelf te kiezen. Over de gele tuinslang te stappen. Dat heb ik toen niet gedaan. Nu besef ik dat het toen niet het juiste moment was. Dat hoef ik mezelf niet meer te verwijten.’ Een weg wijzer lopen we het wonderschone park naast mijn werkruimte uit.

Krachtig
Iedere keer opnieuw verbaas ik me over de kracht van wandelcoaching. Alsof ik met de coachee in een andere dimensie wandel. De natuur om ons heen krijgt een nieuwe betekenis. En er doen zich spontane, onverklaarbare toevalligheden voor waardoor waardevolle informatie zich openbaart. Wil jij ook de kracht van wandelcoaching ervaren? Boek dan een wandelsessie met mij in het park.