Wauw, wat zit jij strak in de lak

‘Wauw, wat zit jij strak in de lak! Ik wil ook zo’n foto’, reageert mijn vriendin. We wisselen foto’s uit vanwege haar deelname aan de alternatieve wandelvierdaagse. Zij wandelend langs zee, in het centrum van Den Haag. Ik in bikini op de sub. Ik lach blij. Ik was zelf ook best trots op deze foto.

Vooral blijven wandelen, adviseer ik mijn vriendin
De afgelopen maanden heb ik veel gewandeld vanwege herniaklachten. Het resultaat: een soepeler rug, minder pijnklachten en drie kilo lichter. En nog steeds een redelijk goede conditie. Voor dat ik al mijn activiteiten moest staken, deed ik aan yoga, bootcamp, hardlopen, paardrijden. Daar kwam in één klap een einde aan toen ik door mijn rug ging. Wandelen, wandelen, wandelen, was het advies van de fysiotherapeut. Het enige waar ik baat bij had.

Eenmaal op de bank, kom je er niet zomaar vanaf
Mijn vriendin sport al een aantal jaar niet meer. Zij is gestopt na de komst van haar tweede kind. Ze kreeg fysieke klachten, waarna de drempel hoog lag om het sporten weer op te pakken. Heel herkenbaar. Ook ik had na de komst van mijn eerste kind dusdanig klachten dat sporten er niet in zat. En eenmaal op de bank, met inmiddels twee jonge kinderen die alle energie vragen, is het verdraaid lastig om er weer vanaf te komen.

Rigoureuze maatregelen werken
Ik heb mezelf echt moeten forceren om tijd vrij te maken en de draad weer op te pakken. De eerste paar honderd meter van mijn huis over de dijk naar de haven waren een ramp. Mijn lijf wiebelde mee met elke stap die ik zette. Mijn voeten voelden als betonblokken. En mijn longen knalden uit mijn borstkas. Ondertussen maakte ik me zorgen hoe het thuis was, waar ik mijn jongste had geparkeerd achter de ipad. Maar ik moest en zou het hardlopen weer oppakken. En daar waren rigoureuze maatregelen voor nodig. Toen mijn jongste naar de basisschool zou gaan was het moment daar. Waar ik voor mijn zwangerschappen moeiteloos tien kilometer liep, bleek 1000 meter nu het maximaal haalbare.

Natuurlijk ging de stap van de bank niet vanzelf
Eerst moesten de fysieke after zwangerschap klachten uit de weg geruimd worden. Via een fysiotherapeut en een osteopaat verdwenen deze. Daarna ben ik met veel discipline drie keer per week naar de haven op en neer gehobbeld. Een kilometer heen. Een kilometer terug. De volgende stap was me aansluiten bij een (re-) bootcamp groep. Daarna heeft mijn sportcarrière een vliegende vaart genomen. Met als hoogtepunten een tien kilometer run, een survivalrun, de mud run.

Terug bij af
Tot weer terug bij af met het ontstaan van een hernia. Dagen plat op bed. Voetje voor voetje schuifelend naar het einde van de straat. Het opnieuw langzaam, heel langzaam, opbouwen van mijn fysieke belastbaarheid. Alsof ik met vallen en opstaan opnieuw moet leren lopen. Wederom met behulp van de fysiotherapeut. Wat een proces. Voorzichtig verkennen wat wel en wat niet kan. Fietsen, zwemmen, crosstrainer, hardlopen? Inmiddels lijkt mijn rug stabiel en steviger. Ik aarzel een volgende stap te zetten en overweeg barefoot running. Ik ben benieuwd wat dat me kan brengen. Een andere manier van hardlopen, waarbij het lijf minder, anders, wordt belast.

Strak in de lak
Terug naar de foto. Wandelen is een pijler voor deze lak. En het bewijs dat er hoop is bij een hernia. Een aantal maanden geleden kon ik me niet voorstellen ooit nog op een sub te staan. (En een foto van mezelf in bikini op internet te plaatsen, maar dat is een ander verhaal.) Ik heb mijn vriendin overigens niet meteen willen ontmoedigen door ook de overige pijlers voor deze lak te delen. Mocht jij geïnteresseerd zijn, bij deze:

Geen koffie
Zeer beperkt alcohol
Beperkte suiker en koolhydraat inname
Veel groente en fruit
Enkele krachtoefeningen per week
Veel wandelen!

Succes!

Maria