Een prachtige week wandelcoaching tijdens de lockdown

Afgelopen week was het voor mij de week van de wandelcoaching. Door de nieuwe coronamaatregelen was het onduidelijk of ik wel of niet mocht werken. Ik besluit om alle sessies naar buiten te verplaatsen. Op 1,5 meter afstand.

Hij verzet geen stap meer
iedere keer verbaas ik me weer over het effect van de wandelcoaching. Hoe Jaap, die nu in zijn leven even geen uitweg of oplossing ziet, afgelopen week letterlijk stil bleef staan. Geen stap meer verzette. Geen beweging voelde. Toen drong het tot hem door hoe het op dit moment met hem is. Hij voelt zich verloren en verdrietig en ervaart dat het voor hem nodig is om nu even pas op de plaats te maken. Om bij te komen van de stappen die hij eerder heeft gezet. Vanuit zijn ervaringen in het verleden vertrouwt hij erop dat hij vanzelf weer in beweging komt. Wanneer hij er aan toe is.

Katinka worstelt met een hoge werkdruk
En Katinka, zij is onlangs uitgevallen van werk na herhaaldelijk haar grens aan te geven bij haar manager. ‘Het gaat echt niet meer.’ Haar ambitieuze manager wist haar echter iedere keer over te halen om toch nog een stapje extra te zetten. ‘Houd nog even vol. Nog maar tien dagen. Iedereen is moe.’ Katinka deed dan weer een stapje extra en liep door. Tot zij op haar werk instortte.

Stiltewandeling
Tijdens een stiltewandeling voelt zij hoeveel spanning er nog in haar lijf zit. Wanneer er mensen passeren, voelt ze de druk toenemen. Een teken voor haar dat het haar nog allemaal teveel is en zij er niet veel bij kan hebben. Rust is wat zij nodig heeft. Een dag later zal zij een gesprek hebben met haar manager. Zij is bang zich opnieuw over te laten halen om na de vakantie weer aan de slag te gaan. Zij ziet dat echter totaal nog niet zitten en wil in het gesprek duidelijk aan haar manager aangeven dat dit niet kan.

In hoog tempo wandel ik voor haar uit
Tijdens de wandeling geef ik haar een touw in handen. Ik nodig haar uit om non-verbaal haar grens aan te geven wanneer de spanning oploopt. In hoog tempo loop ik met het andere uiteinde van het touw voor haar uit. Steeds sneller. Dat gaat meters zo door. En Katinka blijft volgen. Ik voel haar heel voorzichtig tegenstribbelen. Lang niet duidelijk genoeg voor mij om te stoppen. Precies wat er ook in contact met haar doelgerichte manager gebeurt, herkent zij. Ik daag haar uit eerder en duidelijk aan te geven wanneer haar grens bereikt is.

Na enig oefenen lukt het haar om duidelijk en beslist haar grens aan te geven. ‘Dit is wat ik morgen ook ga doen. Nu kan ik echt helemaal achter mijn besluit staan.’

De geborgenheid van mijn werkruimte
Ook Janet kwam langs. Zij ervaart dat zij naar haar omgeving geen ruimte maakt voor haar emoties. Zij houdt ze in en toont zich groot en sterk. Ondertussen verlangt zij naar de geborgenheid van mijn werkruimte. Om daar haar verhaal te kunnen doen. Haar emoties de vrije loop te kunnen laten. Ze voelt hoe lastig het voor haar is om dit kenbaar te maken. Om aan te geven aan mij, de ander, wat zij nodig heeft om zich prettig te voelen. De realisatie hoe zij ook in haar dagelijkse leven haar eigen wensen opzij zet voor de ander. Met de ander rekening houdt uit angst om afgewezen te worden. Met als gevolg dat zij geen actie neemt. Gespannen blijft wachten. Waarop?

Uiteindelijk raapt ze zich bij elkaar en vindt de moed om de stap te zetten. Non-verbaal, via het touw dat ons verbindt, maakt zij haar wens duidelijk. Daar kan ik geen ‘nee’ tegen zeggen.

Moet ik nu de leiding nemen?
En dan de verbazing van Marius die dit zelfde touw in handen krijgt. ‘Moet ik nu de leiding nemen?’ Hij kijkt mij onzeker aan. ‘Normaal als ik met iemand ga wandelen, overleg ik met de ander waar die heen wil.’ Het is nieuw voor hem dat hij helemaal zelf mag bepalen en aangeven waar hij zin in heeft. Zijn eigen pad mag kiezen tijdens de sessie. En dit is precies datgene wat hij te doen heeft om terug te keren naar werk na zijn burn-out. Ook in zijn herstelproces mag hij meer de touwtjes in handen nemen. Aangeven wat hij nodig heeft om met energie weer aan het werk te gaan. Het bij hem passende pad kiezen.

Haar alternatieve route
Ook Janine zit thuis met een burnout en ziet er tegenop op opnieuw de werkvloer op te stappen. Ze staat op een kruispunt en weet niet welk pad te kiezen. Ze is toe aan een volgende stap in haar re-integratieproces. Maar ziet er vreselijk tegenop . Bang om opnieuw haar neus te stoten. Haar alternatieve route is echter nog onduidelijk en roept ook onzekerheid op. Tijdens de coaching verkennen we beide paden. Er ontstaat enig vertrouwen. Beide paden zijn zo slecht nog niet.

Inzichten door de wandelcoaching
Alle bewegingen uit het dagelijkse leven komen in de wandelcoaching tot leven. Hoe Jaap concludeert dat het voor hem goed is om nog even stil te blijven staan. Hoe Katinka besluit om tijdens het lastige gesprek met haar manager deze keer stellig haar grens aan te geven. Hoe Janet groot, groter, groots, wil zijn. Hoe Marius de regie neemt in het herstelproces van zijn burn-out. Hoe Janine heeft kunnen proeven aan het re-integratiepad waar ze zo tegenop ziet. Enkele voorbeelden waar wandelcoaching toe kan leiden.

Dankbaar stap ik de kerstvakantie in
30.000 stappen verder en 10 belevenissen rijker kijk ik voldaan terug op afgelopen week. Ondanks alle onrust die de aangescherpte coronamaatregelen met zich meebrengen, kan ik niet anders zeggen dan dat ik een prachtweek in de buitenlucht heb gehad. Dankbaar stap ik de kerstvakantie in.