De engel op mijn pad
Soms is het alsof ik een engel tegenkom. Alsof iemand rechtstreeks vanuit de hemel een opdracht heeft gekregen om mij een geschenk te brengen. Een geschenk dat ik nu kan gebruiken op mijn levenspad. Een geschenk dat mij recht in mijn hart raakt. Dat me het gevoel geeft dat ik niet alleen ben, maar in verbinding sta. Met andere mensen, met een groter geheel. Een geschenk dat hoop en vertrouwen geeft. Bevestiging, een steuntje in de rug. Dat me laat geloven. Een geschenk dat bestaat uit pure liefde. Het is bijna te mooi om waar te zijn. Te mooi om te geloven. En wanneer ik het toelaat om het te ontvangen, nogmaals door te laten dringen, dan is er zuivere, pure, onbaatzuchtige liefde waarneembaar. Alsof de hemel rechtstreeks tegen je praat. En nee, ik ben niet gelovig. En ik sta over het algemeen met twee benen op de grond.
Dimensie
Deze geschenken openen een poort naar een andere dimensie. Een dimensie waar het licht en ruim is, waar ‘aardse beslommeringen’ lijken weg te vallen. Een andere realiteit, een grootschalige verbinding vol van mogelijkheden. Grenzeloos en omvattend. En nee, ik gebruik ook geen drugs of andere hallucinerende middelen.
Sceptisch
Om nu toch concreet te worden en met beide benen op de grond en bij de feiten te blijven, ik heb dus onlangs een training gevolgd en daar ontmoette ik een aantal interessante, inspirerende ondernemers. Eén daarvan sprong er met name uit. Zo open als deze persoon zich bij aanvang van de training uitliet over zijn bezigheden en zorgen. ‘Daar gaat mijn training’, dacht ik sceptisch. Gelukkig bleek hij over een sterk ontwikkeld reflectievermogen en zelfrelativering te beschikken, toen hij de oproep deed hem vooral bij te sturen wanneer hij een zijstraatje in zou schieten. ‘Gelukkig’, dacht ik. En ik kon weer aanhaken.
Welkom
In de pauze kwam deze persoon naar mij toe en vertelde dat hij blij was dat ik vandaag ook bij de training aanwezig was. Ik, die me vanuit mijn verleden nog weleens kan inbeelden niet welkom te zijn, was stomverbaasd. Dit wat ik gewoonlijk zo nodig denk te hebben, kwam uitgerekend vandaag spontaan naar mij toe. Juist nu ik zelf zo zelfbewust naar deze training was gekomen. Mezelf welkom had geheten.
‘Hug’
De dag ontwikkelde zich verder ik begon deze persoon steeds meer te waarderen. Zijn bijna kinderlijke onschuld en openheid, beroerde mijn hart. Ik kon hem zien, door al zijn woorden heen. Ik begreep hem en zag zijn grootsheid, voorbij zijn verwarring. Aan het einde van de dag namen we afscheid met een ‘hug’. En nee, ik ben helemaal niet zo’n knuffelaar. En toch ‘moest’ het gebeuren, met deze persoon.
Kern
Een dag later ontving ik het volgende geschenk. ‘Dank voor je vraag wat de kern is van wat ik doe. Wat mijn onderliggende visie is. Het was ‘the missing link’ in mijn bedrijf. Maria, je draagt een ongekend mooi geschenk in je hart. Je vermogen om verbinding te leggen op zielsniveau. Dank dat ik je mocht inspireren. Alles zit al in je manier van denken, handelen en aanraken om positieve verandering teweeg te brengen en te verankeren bij anderen. Ik ben er stil van.’ En ik ook. Dank je wel engel.