Wat vertelt mijn lichaam?

‘Ik heb het gevoel dat ik iets vasthoud in mijn lijf, maar ik weet niet wat’, vertelt Karin me tijdens ons intakegesprek. Zij is sinds twee jaar herstellende van een fikse burn-out en inmiddels weer aan het werk. Haar lichaam voelt gespannen en verkrampt. Dit beperkt haar met sporten en in het contact met haar partner. Karin voelt dat ze ‘het’ niet kan loslaten en wil graag voelen wat zij vasthoudt.

Haptonomie
Een beetje cryptisch misschien. En toch is dat zo mooi in de haptonomie; de aandacht voor de taal van het lichaam. Ook herkenbaar in gezegden en spreekwoorden:

• ‘Mijn handen jeuken’ (coachee die in zijn handen wrijft wanneer we het over de situatie op zijn werk hebben, ongeduld voelt, graag zou willen handelen)
• ‘Een vuist maken’ (coachee die met gebalde vuisten staat wanneer we zijn grenzen verkennen, het liefst mij weg zou duwen, maar zich inhoudt)
• Op je achterste benen staan (coachee die met gestrekte knieën staat, op haar hakken leunt en nog weigert een stap te verzetten, wanneer ik haar uitnodig mee te bewegen)
• ‘Halsstarrigheid’ (coachee die last heeft van zijn nek en weigert toe te geven aan wat er eigenlijk gebeuren moet)

Jouw lijf weerspiegelt jouw houding ten opzichte van jouw vraagstuk.

Sessie
Tijdens de volgende sessie ligt Karin op de behandeltafel (massagetafel). Ik raak haar aan. Karin voelt ontspanning en warmte. Zij ‘opent’. Op andere momenten merkt zij in haar lijf dat zij zich ‘sluit’ in reactie op mijn aanraking. Zij spant haar bovenbenen aan. Merkt dat haar kaken verkrampen. Haar voeten zijn koud. Wanneer ik haar rechterschouder aanraak, voelt deze gespannen en hard. Dit valt mij op. Ik heb het gevoel dat ik een schild tegenkom. Karin beaamt dit. Zij krijgt hoofdpijn en vertelt dat zij geen contact voelt met dit gebied. ‘Onmacht’ is het woord dat er bij hoort. En dan voelt ze verdriet. Ik voel haar schouder verzachten onder mijn handen. ‘Ja’, zegt ze na enige tijd, ‘nu voel ik je’. Karin legt zelf de link naar haar partner en hoe onmachtig zij zich voelt nu hij herstellende is van een burn-out. ‘Misschien dat ik dit maar eens met hem ga bespreken’, concludeert zij.

Eerste stap
Een mooi voorbeeld van hoe Karin haar schouders er onder heeft gezet als antwoord op haar onmacht. Op korte termijn kan zij hiermee vooruit. Op de lange termijn leidt dit echter tot klachten. Het is voor haar een uitdaging om op een duurzamer wijze met haar gevoel van onmacht om te gaan. De eerste stap is nu gezet.

Nu jij?
Wil jij ook eens luisteren naar wat jouw lichaam jou te vertellen heeft? Neemt dan contact op voor een lichaamsgerichte coachingssessie!