Met de tranen in de ogen kijken we elkaar aan. Mijn lieve jeugdvriendinnetje en ik. Ik pak haar hand. We hebben gepraat en gepraat. Over haar jeugd. Over mijn beslommeringen. Over onze levens nu. En hoe verschillend deze zijn. We onderbreken ons gesprek voor een hapje pizza. En een...

Lees meer...

Mijn liefste wens is …’dat iedereen gelukkig is’. Als kind was dat mijn liefste wens wanneer er in een vriendenboekje naar werd gevraagd. Als iedereen gelukkig is dan is er geen oorlog, geweld, ruzie, armoede, honger, mishandeling, natuurramp, werkeloosheid. Noem maar op. Zo...

Lees meer...

In een opvallend zonnig gele trui stapt hij mijn werkruimte binnen. Kleur die ik nog niet eerder bij hem heb gezien. Ik maak er een opmerking over. En we raken aan de praat over modekleuren, trends en hoe deze doorwerken in zijn vak als tuinder. De bestelling van planten, de vraag,...

Lees meer...

Vanochtend heb ik toch moeten besluiten om niet naar de blogtraining te gaan. Mijn been doet teveel pijn. Wel dragelijk, maar ik voel dat het niet goed is om nu weer minimaal twee uur in de auto te zitten. Te gaan zitten schrijven. Dat wil ik nu niet.

Rugpijn
Ik leer door mijn...

Lees meer...

Wat er gebeurde in de zomer van 2019 is dat ik mijn creativiteit verloor. Op de camping, blote voeten in zalmroze glinsterende slippers, op het groene gras. De bladeren ruisend aan de bomen. Met alle tijd van de wereld. Twee vrolijk gekleurde hangmatten wapperend in het bosje achter...

Lees meer...

Soms is iets zo pijnlijk dat er bijna geen woorden voor zijn. Dan zit een pijnlijke situatie nog zo opgesloten in je eigen lijf, dat je er zelf amper bij kan. Laat staan dat je er een ander bij kan en wil laten.

‘Ik moedigde je aan om vol te houden. Sterk te zijn. Je greep...

Lees meer...

Heel langzaam beweegt mijn surfplank onder het zeil door. Het is me gelukt. Ik ben overstag gegaan! Eindelijk heb ik door hoe ik dit moet aanpakken. Bij de voorgaande pogingen belandde ik in het water. Kreeg ik het zeil in mijn gezicht. Durfde ik niet door te pakken, omdat mijn zeil...

Lees meer...

Toen je bij me kwam, was je onzeker. Je miste zelfvertrouwen. Je praatte veel. Ratelde. Om maar niet te voelen wat er daadwerkelijk te voelen was. Wanneer ik je stilzette, je er niet langer omheen kon praten, voelde je wat er daadwerkelijk in je leefde. Ik ben je dankbaar dat ik...

Lees meer...